Ruim een half jaar geleden ben ik benadert door WIm van Mourik. Wim schrijft artikels voor het huisblad, het damspel, van de Koninklijke Nederlandse Dambond. Hij doet al jaren onderzoek naar de geschiedenis en de oorsprong van het damspel. Tijdens zijn onderzoek stuit hij op de Silvertant publicatie over Caestert en de afbeeldingen van de plafondtekeningen (waar iets dambord-achtigs in te zien is) in dat boek. Al snel kwam hij bij mij terecht en er is een levendige correspondentie ontstaan. Na hem wat achtergrond informatie te hebben gegeven zijn twee artikelen over de damborden in Caestert en de Lacroixberg verschenen. Twee artikelen waarin deze damborden en de groeve waarin zij zich bevinden worden beschreven. De artikelen zijn in mijn bezit en ter inzage beschikbaar. We zijn echter blijven corresponderen en laatst kwam van hem een verzoek binnen; hij wilde met zijn vrouw naar Maastricht komen en of een bezoek aan de Caestertgroeve mogelijk was? Aangezien het hier om een serieus persoon ging heb ik natuurlijk toegezegd.
Later vertelde hij mij dat zijn artikel was gezien door Marisa Uberti, een Italiaanse onderzoekster bij het die al jaren onderzoek doet naar het molenspel en de varianten daarvan. Naar het blijkt heeft zij een Europese inventarisatie van inscripties van het molenspel gedaan en erover gepubliceerd. Zij schijnt een Europese autoriteit op dit gebied te zijn en naar ik begrepen heb alom gerespecteerd. Zij was zo geïnteresseerd geraakt dat Wim, via mij, meer beeldmateriaal heeft doorgestuurd. Dit resulteerde erin dat ze, met haar partner, Angelo Marchetti, vanuit Italië wilde overkomen om alles met eigen ogen te zien.
Dit weekeinde waren ze dus hier, WIm van Mourik kwam, samen met zijn vrouw, ook naar Maastricht en na ze bij hun hotels te hebben opgepikt heb ik ze vrijdag historisch Maastricht laten zien. Zoals misschien bekend weet ik ook over de historie van Maastricht het een en ander te vertellen. Aansluitend heb ik het gezelschap mee naar de Zonneberg genomen. Uiteraard vielen ze van de ene verbazing na de andere. Tekeningen werden min of meer genegeerd, maar de opschriften werden veelvuldig ontcijferd, gefotografeerd en becommentarieerd.
Zaterdagochtend zijn we de Caestert ingegaan. De bekende tekeningen werden met het doel van nadere bestudering, veelvuldig gefotografeerd en ik denk dat ik hier nog wat van ga horen. De plafond tekeningen die her en der in de groeve voorkomen kregen ook een nader onderzoek, waarbij heel veel tijd gebruikt werd voor de symbolen ter hoogte van st. Joris en de omgeving daarvan. Het was heel interessant om haar visie hierop te horen. Ook dit is uitgebreid gefotografeerd en zal eenmaal terug in Italië uitgebreid bestudeerd en geanalyseerd worden.
Ondanks dat Marisa door heel Europa is getrokken en dacht alles wel gezien te hebben, was ze verbijsterd over de hoeveelheid aan inscripties, tekeningen en opschriften die onze groeven rijk zijn. Door Caestert lopend voelde ze zich een beetje “Indiana Jones”.
Ik heb van Marisa haar boek “the Merels board enigma” cadeau gekregen. 340 A4 pagina’s!!!!! over, vooral, middeleeuwse inscripties van het molenspel. Ik heb, alleen al bij het doorbladeren, zoveel herkenbare zaken gezien dat ik gewoonweg verbijsterd ben. Heel veel tot nu toe onverklaarde symbolen die ik in de groeven ben tegengekomen worden in dit boek aangekaart. Ik ga zéker nog hiermee iets doen.
Uiteraard waren Wim en zijn vrouw Tjitske bij elk bezoek erbij en ook zij genoten zichtbaar van alles dat ik ze liet zien. Tijdens het wandelen, ondergronds als ook bovengronds, ontwikkelde zich de nodige interessante discussies over de inkrassingen en afbeeldingen die we gezien hadden.
Al met al een enerverend, interessant en vermoeiend weekeinde.
En ik kan nu eindelijk zeggen: ik ben in de schatkamer van de Sint Servaas geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten